W każdym szpitalu dla pacjentów istnieje możliwość uzyskania pomocy psychologicznej od specjalisty. Jednak czy lekarze mają taką możliwość? Okazuje się, że w większości przypadków oferta pomocy psychologicznej nie dotyczy personelu medycznego. Dlaczego? Medycy też są ludźmi, co więcej są oni codziennie narażeni na ogromny stres, cierpią na bezsenność i inne przypadłości związane z zawodem, który wykonują. To w ich rękach leży zdrowie, a czasem życie swoich pacjentów, więc powinni mieć też szansę zadbać o swoje.
Inną kwestią jest to, iż uzyskiwanie pomocy psychologicznej często wydaje się samym medykom zbędne. Uważają oni, że skoro są w stanie pomagać swoim pacjentom, to sami sobie również pomogą. Myślą, “dam sobie radę” lub “mam po prostu gorszy dzień”, kiedy w rzeczywistości są w trakcie wypalania zawodowego lub popadania w depresję spowodowaną stresem, bezsennością. Myślą, “miałem długi dzień, muszę po prostu odpocząć, i jutro będzie lepiej”.
Jest to jednak tylko tymczasowe rozwiązanie, ale personel medyczny często nie zdaje sobie z tego sprawy i nie szuka pomocy.
Dwie strony medalu, zapotrzebowanie na pomoc psychologiczną medyków i ich jednoczesna niechęć do jej uzyskania.
Jak więc przekonać ich do terapiii? Przede wszystkim likwidować stygmatyzację. Medycy nie powinni czuć, że dbanie o własne zdrowie psychiczne jest rzeczą złą, a budującą. Co za tym idzie, uzyskiwanie pomocy psychologicznej może rozwinąć i uczynić medyka lepszym. Należy otwarcie mówić o problemach psychicznych i ich skutkach, a także o sposobach radzenia sobie ze stresem związanym z zawodem medyka.
Kolejną kwestią jest niskie dofinansowanie ochrony zdrowia psychicznego. Łatwiej jest zmniejszyć je dla tej właśnie dziedziny medycyny, aniżeli dla pozostałych. Może mieć to również związek z umniejszaniem zaburzeń psychicznych przez społeczeństwo, które nie widzi problemu.
Bo #niewidaćpomnie. Na pierwszy rzut oka wszelkiego rodzaju problemy psychiczne wyglądają dla otoczenia jak “przesadzanie”, lub “gorszy dzień”. Jednak często tego typu problemy prowadzą do poważnych zaburzeń – m.in depresji, mogącej skutkować samobójstwem. Dlatego tak ważne jest, aby nie zamiatać takich sytuacji pod dywan, a rozmawiać o nich, i szukać rozwiązań, zanim będzie za późno.
Czy lekarze są bardziej narażeni na problemy psychiczne od ogólnej populacji?
Badanie przeprowadzone przez Fundację NWPM, celem było sprawdzenie jak różni się poziom zdrowia psychicznego medyków i osób, które nie wykonują zawodów medycznych. Pomiar został wykonany za pomocą poszczególnych skal: Skala Satysfakcji z Pracy, Skala Bólu Psychicznego, Skala Depresji, Lęku i Stresu (DASS-21) i Kwestionariusz Zachowań Samobójczych (SBQ-R).
Wyniki przeprowadzonego badania były następujące: personel medyczny wyższy poziom depresji i innych problemów psychicznych niż ludzie, którzy nie wykonują zawodów medycznych. Czynnikiem, który znacznie wpłynął na pogorszenie zdrowia psychicznego personelu medycznego, przede wszystkim personelu pielęgniarskiego – który wykazał najwyższy poziom depresji, lęku i stresu – była pandemia COVID-19. Ciężkie przypadki pacjentów negatywnie wpłynęły na tych z pierwszej linii frontu, którzy podczas pandemii mieli styczność z setkami krytycznych sytuacji.
Z badań wynika, że personel medyczny jest bardziej skłonny do popadania w depresję, do prób samobójczych, choć w tym wypadku personel pielęgniarski wykazuje niższe ryzyko samobójstw.
PANDEMIA A ZDROWIE PSYCHICZNE MEDYKÓW
Badanie wykonane przez ekspertów CPP dotyczyło kondycji psychicznej medyków w Polsce po pandemii COVID-19 2691 osób badanych poproszono o odpowiedź na pytanie, co dzieje się, gdy brakuje personelu medycznego. Najczęstszą odpowiedzią było przepracowanie. Eksperci donoszą, że pandemia miała wpływ na decyzje zawodowe pracowników ochrony zdrowia. Choć część z nich (34%) nie planuje zmian, to 12% myśli o odejściu z pracy, z kolei drugie tyle o wyjeździe za granicę. Badacze dostarczają również informacji o tym, iż część (8%) pracowników ochrony zdrowia myśli nad całkowitą rezygnacją z wykonywania zawodu.
Wnioski:
- Personel medyczny często wykazuje niechęć do szukania pomocy psychicznej, gdyż jest postrzegany przez społeczeństwo jak i przez samych siebie jako silnych, odpornych ludzi.
- Często #niewidaćpomnie poważnych zaburzeń psychicznych, lub są one lekceważone.
- Wiele szpitali ma ograniczoną ilość specjalistów dla pacjentów, a medycy też potrzebują ich pomocy.
- Pandemia COVID-19 miała wpływ na pogorszenie się zdrowia psychicznego pracowników ochrony zdrowia. Związane z nią problemy jak stres, niedobory w personelu, przepracowanie miały rolę w wykształceniu się zaburzeń psychicznych u wielu medyków, którzy w niektórych przypadkach są tego nieświadomi bądź nie dopuszczają tego do wiadomości.
opracowanie: Klaudia Fedorowska
