Jak wspierać dzieci w zaakceptowaniu choroby
Ryzyko wystąpienia depresji jako choroby współistniejącej u osób zmagających się cukrzycą typu I jest 3-krotnie większe niż w ogóle populacji. Pacjenci cierpią też częściej na objawy lęku uogólnionego czy zespołu lęku panicznego, a zaburzenia odżywiania typu anoreksja i bulimia występują u nich częściej niż w ogóle społeczeństwa.
Gdzie szukać źródeł tych problemów?
Część z tych zaburzeń wynika ze strachu przed chorobą. W początkowej fazie lęk wywołany jest przede wszystkim brakiem wiedzy na jej temat.
Tuż po diagnozie, gdy mija pierwsze niedowierzanie i szok, pojawiają się brak akceptacji choroby u młodego człowieka i bunt przeciwko niej. Szczególnie dochodzi do niego u nastolatków, którzy w okresie dojrzewania najsilniej odczuwają ograniczenia związane z cukrzycą.
W tym wieku też pojawia się lęk przed stygmatyzacją i odrzuceniem przez środowisko rówieśnicze. To czasami prowadzi do ukrywania choroby i np. nieprzyjmowania dawek insuliny w towarzystwie, co ma fatalne skutki zdrowotne.
Zdarza się też, że pomijanie zastrzyków jest celowe, gdyż nastoletni pacjenci obawiają się nadmiernej masy ciała i “nieprzystawania” do współczesnych kanonów propagowanych przez mass media. Tu wkracza zagrożenie bulimią i anoreksją, które w szczególności dotykają dorastające dziewczyny zmagające się z cukrzycą typu I.
Jak ustrzec dzieci przed lękami?
Jedyną możliwością w obniżeniu ryzyka wystąpienia zaburzeń psychicznych jako chorób współistniejących cukrzycy u dzieci i młodzieży jest psychoedukacja. Jej celem jest budowanie pozytywnego wizerunku samego siebie w umysłach młodych pacjentów. Składają się na niego 4 elementy:
- samoocena,
- samoakceptacja,
- poczucie własnej wartości,
- poczucie własnej sprawczości.
Jest to zadanie, które muszą wziąć na siebie rodzice, opiekunowie, a także i nauczyciele z placówki dydaktycznej, do której uczęszcza chory.
W naszym poradniku: “Cukrzyca a samoocena: budowanie pozytywnego wizerunku samego siebie u dzieci.” autorka, Martyna Szyszka, przybliża te cztery aspekty.
W opracowaniu znajdziesz cenne wskazówki, porady i ćwiczenia, jak – jako rodzice – możecie:
- wspierać dziecko w budowaniu pozytywnego wizerunku samego siebie,
- pokazać mu, że choroba nie jest ograniczeniem,
- ugruntować w nim przekonanie o jego zaletach i możliwościach,
- nauczyć go rozpoznawać i doceniać swoje sukcesy nie tylko na polu walki z chorobą, ale także na innych płaszczyznach życia.
Poradnik przygotowany został w ramach projektu “Psychoedukacja dzieci z cukrzycą typu I i ich rodzin. Nie widać, a jest – TU CUKIER!”
Zadanie dofinansowane ze środków z budżetu Województwa Mazowieckiego.
