Skip to main content

Cukrzyca typu I dotyka najczęściej dzieci między 5 a 7 rokiem życia oraz młodzież na początku okresu dojrzewania. Trzustka chorego przestaje wytwarzać insulinę – hormon odpowiedzialny za regulację poziomu cukru we krwi.

Proces leczenia wymaga:

  • farmakoterapii – zazwyczaj w postaci iniekcji insuliny,
  • stałej kontroli poziomu cukru we krwi – nawet 6-10 razy dziennie,
  • przestrzegania diety,
  • regularnej aktywności fizycznej,
  • odpowiednich zabiegów pielęgnacyjno-terapeutycznych.

Dla nieletnich pacjentów niezwykle ważne jest także wsparcie psychiczne i emocjonalne przez cały okres przygotowujący ich do dorosłości. To rodzina daje mu tę pomoc i otacza opieką. Rola najbliższych nabiera większego znaczenia w budowaniu poczucia własnej wartości pacjentów zmagających się z chorobą przewlekłą. To postawy rodziców, opiekunów, braci i sióstr dają młodym ludziom największe poczucie siły oraz nadzieję na stosunkowo normalne życie mimo ograniczeń nałożonych przez chorobę.

Niezaprzeczalnie więc cukrzyca wpływa na wszystkich z najbliższego otoczenia. Towarzyszą im silne emocje – od niedowierzania, przez lęk, apatię , po akceptację. Jednocześnie to rodzina organizuje środowisko przyjazne procesowi terapeutycznemu.

Między innymi o tych zagadnieniach przeczytasz w kolejnym poradniku Fundacji Nie Widać Po Mnie: “Rodzina jako wsparcie”, który powstał w ramach projektu: “Psychoedukacja dzieci z cukrzycą typu I i ich rodzin”. W materiale opracowanym przez dietetyk kliniczną – Agnieszkę Wałecką znajdziesz cenne porady dotyczące włączenia najbliższych w takie aspekty terapeutyczne jak:

  • żywienie,
  • aktywność fizyczna,
  • wsparcie emocjonalne.

Zachęcamy do ściągnięcia i przeczytania. Ta wiedza pozwoli Wam, jako rodzicom i opiekunom, odnaleźć się w trudnych realiach życia z cukrzycą.

Zadanie dofinansowane ze środków z budżetu Województwa Mazowieckiego.

 

Skip to content