Zadanie realizowane w ramach projektu: “Nie Widać, a jest – Tu Cukier!” Psychoedukacja dzieci z cukrzycą typu I oraz ich rodzin”
Diagnoza cukrzycy typu I u małoletniego domownika wywraca życie do góry nogami . Nie tylko jego, ale wszystkich członków rodziny – najbliższych, którzy często zmuszeni są poświęcić inne sfery życia na organizację funkcjonowania w nowej rzeczywistości. Daje się to odczuć w szczególności w pierwszym etapie, gdy wszyscy domownicy uczą się wymagań, jakie stawia przed nim choroba.
Niezwykle ważne jest włączanie się domowników w proces leczenia na płaszczyźnie fizycznej, ale też psychologicznej.
- Jak nie utrudniać sobie życia, planując zdrowe posiłki?
- Jak sprawić, by nowe nawyki stały się przyjemnością i sposobem na zacieśnianie więzi rodzinnych?
- Jak przekształcić wspólną aktywność fizyczną z obowiązku w prawdziwą przyjemność?
- Jak wspierać psychicznie dziecko w wymagającym procesie adaptacji do nowych warunków?
- Jak emocje w obliczu choroby mogą wpływać na relacje w rodzinie?
- Czym jest zespół wypalenia opiekuna i jak sobie z nim radzić?
Odpowiedzi na te i parę innych pytań znajdziesz w naszym podcaście: “Rodzina jako wsparcie”. To rozmowa dwóch specjalistek z ogromnym doświadczeniem: dr. nauk o zdrowiu Hanny Baltaza oraz lek. Katarzyny Zydek-Świć.
To materiał dedykowany rodzinom, w których nieletni domownik choruje. Jednak zachęcamy do wysłuchania każdego, gdyż rozmowa pozwala lepiej zrozumieć, z jakimi wyzwaniami na co dzień mierzą się rodziny żyjące wokół choroby.
Materiał przygotowany został przez niezawodne Studio Plac.
Podcast powstał w ramach programu “Nie widać, a jest – Tu Cukier” Psychoedukacja dzieci z cukrzycą typu I oraz ich rodzin.
Realizatorem programu jest Fundacja Nie Widać Po Mnie.
Zadanie dofinansowane ze środków z budżetu Województwa Mazowieckiego.
