Depresja i zaburzenia psychiczne to choroby, których NIE WIDAĆ. Rozwijają się po cichu – czasem za fasadą dobrego samopoczucia, sztucznego uśmiechu i świetnej zabawy. Zwątpienie i smutek – jedne z objawów depresji i zaburzeń psychicznych dochodzą do głosu w samotności. Łatwo je przeoczyć. Dlatego u większości pacjentów diagnoza następuje w zaawansowanym stadium choroby.
Problem pogłębiają stereotypy i deprecjonowanie zaburzeń depresyjnych i psychicznych, co prowadzi do negatywnych ocen wystawianych chorym przez środowisko i najbliższe otoczenie.
W Fundacji NIE WIDAĆ PO MNIE uwagę poświęcamy zarówno chorym, jak i ich najbliższym.
Realizujemy programy skierowane do dzieci i młodzieży, dorosłych, nauczycieli, a także do różnych grup zawodowych szczególnie narażonych na sytuacje stresowe, lęki i zaburzenia. Przedsięwzięcia te uczą osoby z problemami rozpoznania własnych zasobów wspierających radzenie sobie w chorobie. Dają także niezbędne wspacie społeczne i akceptację środowiska.
Według Światowej Organizacji Zdrowia depresja jest czwartą najpoważniejszą chorobą na świecie i jedną z głównych przyczyn samobójstw.
Choroba może dotknąć każdego człowieka bez względu na płeć, wiek czy status społeczny. Często rozwija się latami, dyskretnie i powoli odbierając radość z życia. Depresja dotyka ludzi w różnym wieku, z różnych środowisk i mieszkających we wszystkich krajach.
Depresja jest chorobą, którą charakteryzuje uporczywy smutek, brak energii, brak zainteresowania czynnościami, które dotąd sprawiały przyjemność i dawały satysfakcję. Problemy ze snem (bezsenność lub ospałość), niepokój, trudności z koncentracją, utrata poczucia własnej wartości, poczucie winy lub beznadziei istnienia, myśli o samookaleczeniu lub wręcz uporczywe myśli samobójcze – to cechy charakterystyczne tej choroby.
Depresja to nie tylko problemy z nastrojem. Do zaburzeń psychicznych dołączają objawy somatyczne, czyli cielesne. Na skutek symptomów depresji chorzy zaczynają zaniedbywać codzienne obowiązki – pracę, szkołę, higienę osobistą. Problemem stają się dla nich podstawowe czynności takie jak wstanie z łóżka czy pójście do sklepu.
Celem ustanowienia Dnia Walki z Depresją było upowszechnianie wiedzy na temat depresji i innych zaburzeń z nią związanych. Obecnie depresja jest najczęstszą chorobą psychiczną. Zachorowalność roczna wynosi minimum 6-12 % wśród osób dorosłych, w tzw. sile wieku, a u osób w wieku podeszłym jest wyższa i sięga nawet ponad 15 %. Szacuje się także, że około 30-50 % ludzi cierpiało chociaż raz w swoim życiu na zaburzenia depresyjne.
Mimo faktu, że choroba występuje bardzo często, osoby na nią cierpiące wstydzą się szukać pomocy.
Osoby, które nie doświadczyły depresji, często są przekonane, że zaburzenia depresyjne to jedynie fanaberia “słabych” ludzi.
Jest to, oczywiście, nieprawda i w dodatku krzywdzący osąd. Większość osób cierpiących na depresję, gdyby mogło, z pewnością wybrałoby radosne, zwyczajne życie.
Depresję można i powinno się leczyć.
Najkorzystniejsze są metody kompleksowe, czyli połączenie psychoterapii i farmakoterapii. Bardzo istotna jest również edukacja – objaśnianie pacjentowi, na czym polega choroba i czego może się spodziewać. Ważne, by o depresji możliwie dużo wiedzieli również najbliżsi chorego.
Wierzymy, że nikt nie musi być w chorobie sam!
Obecnie jesteśmy realizatorem Programu polityki zdrowotnej w zakresie profilaktyki zaburzeń depresyjnych dla dzieci i młodzieży z województwa mazowieckiego, finansowany jest ze środków Województwa Mazowieckiego.
